گفت : چون وقت نماز در آید وضو می سازم و به جایی که نماز می گزارم می روم قدری می نشینم تا اعضا و جوارحم آرام گیرد سپس به نماز می ایستم و کعبه را میان ابروان خود قرار می دهم و صراط را در زیر گام خود می بینم و بهشت را در طرف راست و جهنم را در طرف چپ و فرشته ی مرگ را در پشت سر به نظر می آورم و پندارم که این آخرین نماز من است

پس میان امید و بیم قرار می گیرم و تکبیرة الاحرام می گویم و قرآن را شمرده قرائت می کنم و با فروتنی رکوع می نمایم و با خشوع به سجده می روم و با اخلاص نماز را تمام می کنم و نمی دانم که نمازم قبول شده یا نه !!! علامه مهدی نراقی رضوان الله علیه